می گویند کودکان بزهکار به توجه، محبت و پذیرش بیشتری نیاز دارند. اغلب آنان احساس انزوا و جدایی می کنند که این امر آسیب پذیری آنان را نیز افزایش می دهد. به عبارت دیگر کودکانی که دارای حس خودارزشی هستند کمتر دچار بزهکاری می شوند. بنابراین چه باید بکنید تا عزت نفس را در کودکتان تقویت کنید. برای انجام این مهم چهار رکن وجود دارد. محبت، زمان، انضباط، پذیرش. بیشتر اوقات دوست داشتن کودکان خیلی ساده و آسان است و در برخی مواقع مشکل.
ابراز محبت به کودکی که پیوسته بی تربیت، ناسازگار و بدخلق است، همچون بیشتر کودکانی که دوران بلوغ را سپری می کنند، سخت است. جالب است بدانیم در این زمان است که او به محبت بیشتری نیاز دارد. والدینی که هم در دوران سرکشی و ستیز کودکان و هم در دورانی که کودکان نوپا می باشند و از شیرینی خاصی برخوردارند به آنان توجه می کنند در واقع پایه عزت نفس کودکانشان را می سازند.
وقتی را که با کودکتان می گذرانید یکی دیگر از مواردی است که برای تقویت عزت نفس او مهم است. کودکان به زمان با کیفیت نیاز دارند. آنان به شما نیاز دارند تا در حیاط مدرسه و بازی وحتی در برخی زمانهای معمولی در کنارشان باشید. این بدین معنا نیست که شما باید کاملاً در همه احوال مراقب کودکانتان باشید. اغلب برای بیشتر کودکان فقط حضور والدین در خانواده کافی است. گاهی اوقات مشغله کاری در بیرون از خانه به قدری زیاد است که مجبوریم زمان خیلی کمی را با کودکانمان بگذرانیم هیچ چیز مشکل تر از این نیست که برای بودن با کودک زمان کافی پیدا کنیم، ولی باید بدانیم که این زمان برای رشد کودک اهمیت دارد.
حکمفرما کردن انضباط در خانواده کاری بس مشکل است.تنظیم قوانین منصفانه و به کار بستن آنها به طور منطقی می تواند مهارتهای هر پدر و مادری را آزمایش کند. مهم نیست که شما چه حد و حدودی رادرمورد کودکانتان بکار می برید زیرا آنان همواره در جستجوی راههایی برای شکستن این حد و حدود هستند. این امر طبیعی است. ولی کودکانی که از قوانین و حد و حدود آن تبعیت می کنند، احساس مهم بودن می کنند. مهم نیست که تا چه اندازه آنان ممکن است ازخود مقاومت نشان دهند.
یکی دیگر از ارکان عزت نفس در کودکان پذیرش است که انجام آن دشوار می باشد. برای والدین طبیعی است که نسبت به کودکانشان امیدواری زیادی داشته باشند. همه ما دوست داریم که کودکانمان دارای تحصیلات دانشگاهی بوده و یا بهترین شاگرد در کلاس درس باشند. ما از کودکانمان انتظارات زیادی داریم ولی آنان بیشتر انتظارات ما رابرآورده نمی کنند. یکی از روشهای مهم تقویت عزت نفس، پذیرش کودکان در همه شرایط است. هر کودکی دارای مشخصه منحصر به فرد خویش می باشد و از نقاط ضعف و قوت برخوردار است. به طور یقین ما باید انتظار داشته باشیم که کودکانمان تا آنجا که می توانند تلاش کنند. در هر صورت چه آنان در کاری به راحتی موفق شوند یا به سختی ازآن عبور کنند، تشویق کارهایشان و تصدیق قوه خود ارزشی برای آنان بسیار ضروری است.
تا آنجایی که می توانید وقت زیادی را با کودکتان بگذرانید. اگر شما بیش از یک فرزند دارید سعی کنید طوری وقت خود را تقسیم کنید که به هر یک از فرزندانتان زمان کافی اختصاص یابد. گرچه تنظیم زمان بندی بدین شکل مشکل است، ولی این مسأله برای رشد کودک ضروری است حتی اگر لازم باشد از فعالیتهای دیگر زندگی خود صرف نظر کنید. همیشه سعی کنید در لحظه های مهم زندگی فرزندانتان حاضر باشید. حضور در بازیهای مدرسه ای، مراسم اعطای جوایز و… لحظات مهمی هستند که طبیعتاً کودکان دوست دارند با شما سهیم شوند.
قوانین روشنی را تنظیم کرده و آنان را اجرا کنید. سعی نکنید در اجرای آن از تنبیه های مختلف استفاده کنید. کودکان اشتباه خواهند کرد و هیچکس همیشه از تمام قوانین پیروی نخواهد کرد. محدودیتها را استوار ولی دوستانه اجرا کنید.
به کودکان خود امیدوار باشید. به جای نصیحت کردن آنان برای انتخابهای بد، انتخاب خودآنان را مورد تمجید قرار دهید. همه کودکان دچار اشتباه می شوند. به کودکان کمک کنید که از اشتباهات خود پلی برای موفقیت بسازند. به احساسات کودکانتان احترام بگذارید. هرگز نسبت به تردیدها، ترسها، عقاید وافکار آنان بی اهمیت نباشید.
پیشرفت کودکانتان را ارج نهید. کودکانتان باید بدانند که شما از آنان انتظارتلاش فراوان دارید ولی ظرفیتهای آنان را نیز می شناسید پیشرفتهای آنان را تمجید کرده و هرگز آنها را به خاطر اشتباهاتشان شرمسار نمی کنید.
عقاید و ارزشهای خود را با کودکانتان درمیان بگذارید. با آنان صحبت کنید و به صحبتهایشان گوش فرادهید تا بدین وسیله به آنها اعتماد به نفس بدهید.
زن چند بار طول اتاق را می‌پیماید تا صحبت‌های معاون مجمتع قضایی خانواده تمام شود بعد با عجله می‌گوید «خواهش می‌کنم خودتان بیاید به این پرونده رسیدگی کنید؛ اگر شوهرم امروز برود و نتوانم طلاق بگیرم، دیگر نمی‌توانم او را به دادگاه بیاورم» و معاون مجتمع که از قبل در جریان کار اوست با قاضی تماس می‌گیرد که «پرونده این خانم خیلی طولانی شده و او به زور شوهر معتادش را به دادگاه آورده و اگر امروز از شوهر امضا نگیرید دیگر نمی‌تواند او را به این‌جا بیاورد»...
در مورد دیگر، زنی با مراجعه به دادگاه خانواده خواهان طلاق از همسرش است که به ادعای خودش با چندین زن دیگر ارتباط داشته اما چون ازدواج رسمی نکرده، اثبات آن از سوی زن برای دادگاه غیرممکن می‌نمود؛ به همین دلیل زن با اجرا گذاشتن مهریه600 سکه‌ای خود سعی کرد که از حق طلاق بهره‌مند شود...
این تنها بیانگر دو مورد از صدها موردی است که زنان در وضعیت عسر و حرج قرار دارند و ماده‌های قانونی به یاری آنها نمی‌آیند برای احقاق حقشان و آنها ناگزیر به استفاده از حق موجود برای زنان یعنی به اجرا گذاشتن مهریه‌اند تا شاید بتوانند خود را از زندگی تحت آزار و ستم نجات دهند.
به گزارش خبرنگار ایسنا، در حالی‌که زنان در دادگاه خانواده بر مبنای قوانین موجود با مشکلات بسیاری روبه‌رو هستند به نظر می‌رسد که اخیرا نیز بخشنامه و آیین‌نامه‌هایی در جهت سنگین کردن موازنه حقوق زنان و مردان به نفع مردان صادر می‌شود.
در حالی‌که زنان هم اکنون نیز از حق طلاق یک طرفه برخوردار نیستند، با این حال در مواردی هم که می‌توانند عسر و حرج خود را به سختی به اثبات برسانند، باز برخی قضات دادگاه‌های خانواده به راحتی حکم طلاق را صادر نکرده و همچنان زنان را تا کسب رضایت از شوهر در برزخ پرتنش زندگی زناشویی نگه می‌دارند؛ به همین دلیل است که اکثر زنان ناچارند که یا با شرایط سخت زندگی بسازند یا مهریه‌هایشان را بخشیده و به طلاق توافقی تن دهند و در سایر موارد نیز وضعیت به همین نحو است و حال این سوال مطرح می‌شود که اگر مهریه‌ای که تنها اهرم فشار برای زنان در جهت گرفتن طلاق و حضانت فرزند پس از 7سالگی است، در زمان استطاعت مرد پرداخت شود، تنها به تنگناهای حقوقی زنان در دادگاه خانواده دامن نزده؟ و آیا تنها راهکار حل مشکل زندانیان مهریه کمرنگ کردن این حق زنان است؟
در شرایطی که طبق قانون برخاسته از شرع، مهریه، عندالمطالبه است و مرد باید به پذیرش مهریه‌ای تن دهد که توان مالی پرداخت آن را داشته باشد، مشاهده می‌شود هر از گاهی مسوولان از افزایش تعداد زندانیان مهریه گله می‌کنند و تلاش دارند به هر نحو این تعداد را کاهش دهند. البته بیشتر با این نگاه که زنان کمتر مباحث مهریه را به دادگاه بکشانند بدون آن که پرسیده شود چرا مرد زیر بار عهدی می‌رود که توان اجرایش را ندارد؟
اخیرا از سوی رییس سازمان ثبت بخشنامه‌ای صادر شد که سران دفاتر ازدواج را مکلف کرد تا در موقع ثبت ازدواج در نحوه‌ی پرداخت مهریه، توافق بر عندالاستطاعه مالی زوج به صورت شرط ضمن عقد درج و به امضای زوجین برسد.
به گزارش ایسنا، رییس سازمان ثبت در بخشنامه‌اش آورده است: «سردفتران ازدواج مکلفند در موقع اجرای صیغه عقد و ثبت واقعه ازدواج، در صورتی که زوجین در نحوه پرداخت مهریه بر عندالاستطاعه مالی زوج توافق نمایند به صورت شرط ضمن عقد درج و به امضای زوجین برسانند.»
به نظر می‌رسد این اقدام در پی هشدارهای مسوولان قضایی برای کاهش جمعیت زندانیان مهریه باشد اما آیا می‌توان تضمین کرد که با اجرای این بخشنامه تعداد دعاوی دادگستری در زمینه مهریه افزایش نیابد؟
شاید گروهی بگویند نباید نسبت به این موضوع حساس بود زیرا شرط عندالاستطاعه بودن مهریه در صورت توافق زوجین اجرایی است اما مگر تاکنون این‌گونه نبوده که بخواهیم بر آن تاکید کنیم؟ مگر تا امروز اگر مردی اعسار خود را به دادگاه اثبات می‌کرد نمی‌توانست از پرداخت مهریه به صورت تقسیط شده بهره ببرد-در حد استطاعتش- و مگر مواردی نداشته‌ایم که مرد در عین استطاعت مالی، با برخی سوءاستفاده‌های قانونی، توانسته اعسار خود را به اثبات برساند تا در لجاجت با همسرش، حق او را ندهد؟ پس چرا امروز قوانین را به سویی هدایت می‌کنیم که عملا قانونی که به نفع زن تفسیر می‌شود به نفع مرد تمام شود و این بار زن برای دریافت حق قانونی خود ناچار به اثبات استطاعت مالی همسرش باشد؟ و آیا ما همراه با تدوین بخشنامه‌های جدید به زوج‌های جوان آموزش می‌دهیم که از حقوق خود آگاه شوند؟
سوالات متعدد و موارد مبهم بسیاری در پی بخشنامه اخیر رییس سازمان ثبت در مورد نحوه پرداخت مهریه وجود دارد که خبرنگار ایسنا از لحظه انتشار بخشنامه تاکنون تلاش داشته در گفت‌وگوهایی با حقوقدانان و پژوهشگران حقوق زنان به این موضوع بپردازد که برخی از این گفت‌وگوها در پی می‌آید و طی روزهای آتی این بحث با حقوقدانان ادامه خواهد داشت.
بخشنامه اخیر سازمان ثبت درباره نحوه پرداخت مهریه خلاف قانون است
یک حقوقدان در این زمینه گفت: بخشنامه‌ی اخیر رییس سازمان ثبت اسناد و املاک کشور مبنی بر ثبت ازدواج و درج توافق بر عندالاستطاعه مالی زوج به صورت شرط ضمن عقد، خلاف قانون است زیرا در قانون، مهریه، عندالمطالبه است.
زهره ارزنی، حقوقدان و فعال در زمینه حقوق زنان در گفت‌وگو با خبرنگار حقوقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) درباره‌ی در نظر گرفتن توافق زوجین بر عندالاستطاعه مالی زوج برای پرداخت مهریه به عنوان شرط ضمن عقد که در بخشنامه‌ی رییس سازمان ثبت بر آن تاکید شده است، اظهار داشت: البته این مساله تصریح شده است و اگر زوج و زوجه به عنوان شرط ضمن عقد خارجی توافق کنند لازم می‌شود اما اگر توافق نکردند چه؟
بخشنامه نمی‌تواند برخلاف قانون باشد
مهریه عندالمطالبه است و هیچ وقت عندالاستطاعه نمی‌شود
